Στην μνήμη των ηρώων που παρέμβαλαν το 2001, στο τηλεοπτικό σήμα των κινεζικών σταθμών, για να διευκρινίσουν την αλήθεια στον κινεζικό λαό, που ξεγελάστηκε από την Κινεζική προπαγάνδα.
Στις αρχές του 2000, η δίωξη ενάντια στο Φάλουν Γκονγκ εντάθηκε σε όλη την Κίνα, πυροδοτημένη από μια μαζική εκστρατεία προπαγάνδας μίσους. Ο Liang Zhenxing, προσπάθησε να βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο ενημέρωσης των ανθρώπων, ότι η άσκηση διαλογισμού του Φάλουν Γκονγκ, δεν ήταν η «σατανική λατρεία» που το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είχε χαρακτηρίσει.
Ο φόβος της τεράστιας δημοτικότητας του Φάλουν Γκονγκ, που αριθμούσε τα 70 με 100 εκατομμύρια υποστηρικτές, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, οδήγησε τον τότε ηγέτη του κόμματος Τζιάνγκ Τζεμίν, να εξαπολύσει μια εκστρατεία δίωξης για να το εξαλείψει.
Στις 20 Ιουλίου του 1999, το καθεστώς εξέδωσε εντολή για συλλήψεις σε εθνικό επίπεδο, και ξεκίνησε μια αδυσώπητη προπαγανδιστική εκστρατεία για να επιτεθεί στο Φάλουν Γκονγκ (ή Φάλουν Ντάφα). Στόχος ήταν, να συκοφαντήσει την παραδοσιακή πρακτική που διδάσκει ως αρχές, την αλήθεια, την συμπόνια και την ανεκτικότητα. Η προπαγάνδα πέρασε σε άλλο επίπεδο τον επόμενο Ιανουάριο, όταν στην Πλατεία Τιενανμέν σκηνοθετήθηκε το περιστατικό της αυτοπυρπόλησης, στο οποίο πέντε άνθρωποι παριστάνοντας τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, αυτοπυρπολήθηκαν ακολουθώντας κρατικές εντολές.
Στην σκηνοθετημένη αυτοπυρπόληση υπήρξε ένας θάνατος. Ο Liang και οι φίλοι του, γνώριζαν ότι η αυτοπυρπόληση ήταν μια περίτεχνη απάτη σκηνοθετημένη από το ΚΚΚ, για να απεικονίσει το Φάλουν Γκονγκ ως επικίνδυνο, και να δικαιολογήσει με αυτόν τον τρόπο, την βίαιη εκστρατεία των αυθαίρετων συλλήψεων, βασανιστηρίων και δολοφονιών. Το περιστατικό και η επιθετική προπαγάνδα, πέτυχαν το αποτέλεσμα που επιδίωκε το ΚΚΚ, δηλαδή να δαιμονοποιήσει το Φάλουν Γκονγκ στα μάτια του κινεζικού λαού.
Μετά το περιστατικό, βγήκε το ντοκιμαντέρ: «False Fire», (ψεύτικη αυτοπυρπόληση), που αναλύει όλα τα στοιχεία και το υλικό της αυτοπυρπόλησης, και καταλήγει στο συμπέρασμα πως ήταν όλα στημένα και αποκαλύπτει αλήθειες που οι άνθρωποι έπρεπε να γνωρίζουν. Αλλά πώς να πεις την αλήθεια στον κόσμο; Αναρωτήθηκε ο Liang καθώς το παρακολουθούσε.
Ψάχνοντας να βρει λύσεις, διάβασε ένα άρθρο στο Minghui, έναν διαδικτυακό χώρο που συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικά με την δίωξη του Φάλουν Γκονγκ. Το άρθρο πραγματευόταν την «παρεμβολή στην μετάδοση» και πως να παρεμβάλει κανείς σε ένα τηλεοπτικό δίκτυο, μεταδίδοντας βίντεο με μια απλή συσκευή VCD.
Ο Liang, γνώριζε πως αυτή η ενέργεια θα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο αν πραγματοποιούνταν, σε σχέση με το μοίρασμα φυλλαδίων ή την τοποθέτηση αφισών. Ενέργειες που έκαναν το βράδυ οι ασκούμενοι στην Κίνα, για να διευκρινίσουν την αλήθεια σχετικά με την δίωξη και να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο.
Για να γίνει αυτό, έπρεπε να δημιουργηθεί ομάδα που θα πραγματοποιούσε αυτό το δύσκολο εγχείρημα.
Δημιουργία ομάδας, ανάπτυξη στρατηγικής
Ο Liang είχε φυλακιστεί στο παρελθόν, στην πόλη της Τσανγκτσούν, επειδή συμμετείχε στην έκκληση στο Πεκίνο για τον τερματισμό της διώξης. Εκεί γνώρισε δύο συνασκούμενους τον Liu Chengjun και Liu Haibo οι οποίοι, όπως και ο Liang, παρέμειναν ακλόνητοι χωρίς να απαρνηθούν το Φάλουν Γκονγκ, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημα τους χτύπησαν ή βασάνισαν.
Όταν απελευθερώθηκαν όλοι, ο Liang τους πρότεινε να συμμετάσχουν στο σχέδιο που είχε στον νου του, μαζί με άλλους δώδεκα που είχαν διάφορες άλλες τεχνικές γνώσεις. Ο πυρήνας της ομάδας αποτελείτο από έξι άτομα, με τα ψευδώνυμα: Lei “Μικρός Αδερφός», Ming Liu «Μεγάλη Θάλασσα», Haibo Liu “Μεγάλο Φορτηγό», Chengjun Hou “Ο Πίθηκος», Mingkai Zhou “Ο Μάγειρας», Runjun (η μόνη γυναίκα) και ο Liang.
Η ομάδα ενοικίασε ένα σπίτι για να το χρησιμοποιήσει ως βάση, και άρχισε να σχεδιάζει την στρατηγική της.
Πήραν γάντζους και έμαθαν πώς να ανεβαίνουν σε πυλώνες της γειτονιάς κατά την διάρκεια της νύχτας. Την ημέρα, έκαναν εξάσκηση σε ένα εγκαταλελειμμένο ηλεκτρολογικό κέντρο που βρήκαν σε μια μάντρα. Ο Liu Haibo και ο Hou βρήκαν έναν τρόπο να συνδέουν τα καλώδια εκ των προτέρων, πράγμα που σήμαινε ότι θα χρειάζονταν μόνο μια γρήγορη ρύθμιση όταν θα έφτανε η ώρα να το κάνουν.
Τα πράγματα πήγαιναν καλά, έως ότου ξαφνικά συνελήφθη ο Liang. Με κάποιο τρόπο είχε μάθει η αστυνομία ότι ήταν έτοιμος να κάνει κάτι. Οι άλλοι ήξεραν ότι η αστυνομία θα βασανίσει τον Liang στην ανάκριση, και περίμεναν το δυσοίωνο χτύπημα της πόρτας, κάτι που ποτέ δεν έγινε. ο Liang ήταν γερός σαν βράχος και αντιστάθηκε στην κακοποίηση.
Η ομάδα ήξερε ότι έπρεπε να ενεργήσει γρήγορα και μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου του 2002, με τον Liu Chengjun τώρα ως ηγέτη, ήταν σχεδόν όλα έτοιμα.
Το σχέδιο ήταν οι τέσσερις υποομάδες να φορέσουν επίσημα ρούχα, να χρησιμοποιήσουν ποδήλατα και ταξί για να περάσουν απαρατήρητοι, και στη συνέχεια θα σαμποτάριζαν οκτώ καλωδιακά κανάλια στην Τσανγκτσούν και στην Σονγκγιουάν, για να μεταδώσουν ταυτόχρονα βίντεο διευκρίνισης της αλήθειας για το Φάλουν Γκονγκ.
Η δουλειά της Zhou Runjun, ήταν να μεταφερθούν όλα τα πράγματα από το σπίτι, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος.
«Φάλουν Γκονγκ είσαι κάτι εκπληκτικό»
Στις 5 Μαρτίου του 2002, μεταδόθηκαν 50 λεπτά προγράμματος που ανέφεραν τα γεγονότα σχετικά με την εκστρατεία της δίωξης κατά του Φάλουν Γκονγκ, ταυτόχρονα σε οκτώ κανάλια και σε 300.000 συνδρομητές καλωδιακής τηλεόρασης στην Τσανγκτσούν. Σχεδόν 100.000 νοικοκυριά κατάφεραν να παρακολουθήσουν το «Αυτοπυρπόληση ή Απάτη;» και «Το Φάλουν Ντάφα Διαδίδεται Παγκοσμίως». Δεκάδες χιλιάδες συνδρομητές καλωδιακής τηλεόρασης στην πόλη Σονγκγιουάν είδαν το ίδιο πρόγραμμα.
Στο άρθρο με τίτλο «Into Thin Airwaves», ο συγγραφέας και ειδικός σε θέματα της Κίνας, Ethan Gutmann (Ίθαν Γκάτμαν), περιέγραψε πως η αντίδραση μετά την εκπομπή του προγράμματος, ήταν ότι πολλοί που το είδαν, πίστεψαν ότι η εκστρατεία της δίωξης έληξε.
«Σε ορισμένες γειτονιές, οι τοπικοί αξιωματούχοι του Κόμματος, απελπισμένοι, έκοψαν την ηλεκτροδότηση, βυθίζοντας τους δρόμους στο σκοτάδι. Σε άλλες γειτονιές, όπως εκείνες κοντά στην Πλατεία Πολιτισμού, οι άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να εορτάσουν. Η απαγόρευση έχει τελειώσει! Το Φάλουν Γκονγκ έχει αποκατασταθεί!» έγραψε ο Γκάτμαν.
Μερικοί ασκούμενοι βγήκαν από τα εργοστάσια και τα κρησφύγετα, για να μοιράσουν φυλλάδια και βιβλία.
Οι γείτονες, τα παιδιά, οι περαστικοί, ακόμα και οι κυρίες μεγάλης ηλικίας με τα κόκκινα περιβραχιόνια τους πλησίασαν, μιλούσαν όλοι μαζί ενθουσιασμένοι, γελούσαν, συγχαίροντας ο ένας τον άλλον. Μερικοί υποψιάζονταν ότι δεν ήταν κυβερνητική εκπομπή, αλλά χαμογελούσαν πλατιά και ψιθύρισαν: «Πώς το κάνατε; Εσείς οι άνθρωποι του Φάλουν Γκονγκ είστε καταπληκτικοί!»
Αφού ο Liu επέστρεψε στην Τσανγκτσούν από την πόλη Σονγκουάν, βγήκε στους δρόμους για να δει ο ίδιος τι συμβαίνει. Την επόμενη μέρα, με δάκρυα στα μάτια, είπε σε κάθε μέλος της ομάδας: «Ήταν μια μεγάλη επιτυχία!! Σας ευχαριστώ όλους!»
Οι άνθρωποι μιλάνε για την αλήθεια του Φάλουν Γκονγκ παντού, ακόμη και έξω δημόσια, όπως στα λεωφορεία. Η εκπομπή διήρκησε περισσότερο από 20 λεπτά στο ένα κανάλι και 30 λεπτά στο άλλο! Τα βίντεο έπαιξαν μέχρι το τέλος, και οι άνθρωποι έμαθαν την αλήθεια. «Ολόκληρη η πόλη είναι σε κατάσταση σοκ», είπε, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Minghui.
Νέος γύρος μαζικών συλλήψεων
Αλλά ο ενθουσιασμός κράτησε για λίγο. Φοβισμένες και σε πανικό, οι αρχές απέστειλαν αστυνομικούς στην πόλη για να αναζητήσουν όσους είχαν σαμποτάρει την καλωδιακή τηλεόραση για να μεταδώσουν τα βίντεο. Ο στρατιωτικός νόμος θεσπίστηκε. Ο Liu Jing, ο τότε αντιπρόεδρος της δημόσιας ασφάλειας, ταξίδεψε στην Τσανγκτσούν για να επιβλέψει τις επιχειρήσεις αναζητήσεων και συλλήψεων.
Στον πρώτο γύρο μαζικών συλλήψεων, φυλακίστηκαν περισσότεροι από 5.000 ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ. Οι ανακρίσεις και τα βασανιστήρια άρχισαν αμέσως να εντοπίζουν όσους εμπλέκονταν στο σαμποτάζ της καλωδιακής τηλεόρασης.
Ο Lei Ming ήταν ο πρώτος που συνέλαβαν. Αφού κακοποιήθηκε στο αστυνομικό τμήμα, στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ένα υπόγειο εξοπλισμένο με όλα τα είδη εργαλείων βασανισμού: τον «πάγκο της τίγρης», ηλεκτρικά γκλοπ, πλαστικές σακούλες για το κεφάλι, μια καυτή ράβδο κλπ. Μετά από τέσσερις ημέρες και νύχτες, ήταν σχεδόν νεκρός. Καταδικάστηκε σε 17 χρόνια φυλάκισης. Ο Lei αφέθηκε ελεύθερος νωρίτερα με εκτεταμένα τραύματα στην σπονδυλική στήλη, τα οποία οδήγησαν στο θάνατό του το 2006.
Ο Liu Chengjun συνελήφθη στο σπίτι του, αφού του φόρεσαν χειροπέδες, τον χτύπησαν με ξύλινα γκλοπ καθώς η οικογένειά του και άλλοι χωρικοί κοιτούσαν. Ο θείος, η θεία και ο ξάδελφός του φυλακίστηκαν σε κέντρο κράτησης για 11 ημέρες, όπου ο θείος και ο ξάδελφος του κακοποιήθηκαν σοβαρά. Ο Liu καταδικάστηκε αργότερα σε 19 χρόνια φυλάκισης, όπου πέθανε από βασανιστήρια το 2003. Ήταν μόνο 32 ετών.
Ο Liu Haibo συνελήφθη την νύχτα της 10ης Μαρτίου και πέθανε λίγες ώρες αργότερα, ενώ ήταν υπό κράτηση. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Minghui, η αστυνομία εισήγαγε ένα ηλεκτροφόρο γκλοπ στο ορθό του Liu για να πλήξουν τα εσωτερικά του ζωτικά όργανα. Πέθανε μέσα σε λίγα λεπτά.
Ο Χου Μινγκάι συνελήφθη στις 20 Αυγούστου 2002, με τρεις άλλους ασκούμενους. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου εκείνο το βράδυ.
Η Zhou Runjun καταδικάστηκε σε 20 χρόνια, αλλά θεωρείται πως είναι νεκρή.
Ο Liang Zhenxing πέθανε την 1η Μαΐου 2010, αφού άντεξε οκτώ χρόνια φυλάκισης και βασανιστηρίων.
Τον Σεπτέμβριο του 2002, στο δικαστήριο της Τσανγκτσούν καταδικάστηκαν 15 άτομα για τις εκπομπές και δόθηκαν ποινές έως 20 χρόνια φυλάκισης. Εκείνη την εποχή, αυτές οι ποινές ήταν οι σκληρότερες που είχαν ποτέ επιβληθεί στους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ από τότε που άρχισαν οι διωγμοί τον Ιούλιο του 1999.
«Το βουνό είχε μετακινηθεί»
Αλλά η αυτοθυσία της ομάδας – η οποία έγινε γνωστή ως οι Airwave Six – για να διευκρινίσουν την αλήθεια με τόσο τολμηρό τρόπο, δεν ήταν μάταιη. Όχι μόνο προσπάθησε να νικήσει το συντριπτικό μέγεθος της κρατικής προπαγάνδας, αλλά η δουλειά της ομάδας πρωτοστάτησε και σε μια νέα εποχή ευαισθητοποίησης σχετικά με τις διώξεις. Η προσπάθεια ενθάρρυνε τους ασκούμενους που ζουν στο εξωτερικό να εργαστούν για την ανάπτυξη λογισμικού στο διαδίκτυο, το οποίο ήταν σε θέση να διαπεράσει την χρυσή ασπίδα (firewall) του κινεζικού καθεστώτος.
Ο Γκάτμαν έγραψε: «Το βουνό είχε μετακινηθεί. Με ονόματα όπως το FreeGate, το UltraSurf και το Dynaweb, μικρές εστίες ασκουμένων, που λειτουργούν εκτός γραφείων στη βόρεια Καλιφόρνια και σε δωμάτια στη Βόρεια Καρολίνα, ξεκίνησαν την διαδικασία αναρρίχησης πάνω από το μεγάλο κινεζικό τείχος προστασίας και την δημιουργία μόνιμης διαδικτυακής σύνδεσης της Δύσης με την Κίνα.»
Το 2006, οι ασκούμενοι δημιούργησαν την Κοινοπραξία Global Freedom Consortium, μια αμερικανική συμμαχία οργανισμών που έχουν συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη τεχνολογιών κατά της λογοκρισίας για τους χρήστες του Διαδικτύου σε καταπιεστικά καθεστώτα, στην προώθηση της ελευθερίας της πληροφορίας στην Κίνα, το Ιράν, τη Βιρμανία και άλλες καταπιεσμένες κοινωνίες.
Ο Γκάτμαν περιέγραψε τον Liang, και όχι άδικα, ως τον άνθρωπο του οποίου η ευστροφία κινητοποίησε το έργο του Φάλουν Γκονγκ προς την ελευθερία του Διαδικτύου.
Πηγή: theepochtimes.com