Στην Κίνα, το Φάλουν Γκονγκ ήταν κάθε άλλο παρά «αμφιλεγόμενο», πόσο μάλλον «αιρετικό», πριν από την δίωξη του το 1999.
Μεταξύ των ετών 1992-1999, ήταν σαν μόδα, όπως το αμερικανικό SUV: πάνω από 70 εκατομμύρια άνθρωποι ξεκίνησαν την εξάσκηση σύμφωνα με ένα άρθρο των New York Times στις 26 Απριλίου 1999, καθιστώντας την ως την πιο δημοφιλή μέθοδο για την υγεία και το πνεύμα καθ’ όλη την ιστορία της Κίνας. Στα περισσότερα πάρκα θα μπορούσε κανείς να δει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες ανθρώπους, να κάνουν τις ασκήσεις του Φάλουν Γκονγκ οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή κατά τις πρωινές ώρες – μεταξύ των ασκουμένων ήταν η ελίτ των επιστημόνων, αξιωματικών του στρατού, κρατικών αξιωματούχων και ακαδημαϊκών.
Τι ήταν αυτό που έκανε το Φάλουν Γκονγκ τόσο ελκυστικό; Ήταν κατ’ αρχάς μία μέθοδος για την υγεία, μία μέθοδος ταυτόχρονα για το σώμα, την ψυχή και το ήθος. Απέπνεε θετική σκέψη και δίδασκε πανάρχαιες αρετές. Ήταν όλοι ευπρόσδεκτοι και είχαν όλοι ελεύθερη πρόσβαση. Επιπλέον, μπορούσες να το ασκήσεις σε δημόσια πάρκα και όλες οι διδασκαλίες του ήταν δημοσιευμένες στο διαδίκτυο για δωρεάν κατέβασμα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, το Φάλουν Γκονγκ αποκόμισε τους επαίνους διαφόρων επίσημων φορέων, συμπεριλαμβανομένων του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας και του Υπουργείου Υγείας. Ορισμένοι αξιωματούχοι το έβλεπαν ως πανάκεια για τα δεινά του εθνικού συστήματος περίθαλψης των ηλικιωμένων.
Όταν η κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας απαγόρευσε την εξάσκηση το 1999, αντιμετώπισε μια δυνητική κρίση νομιμότητας – εγχώρια και διεθνή – λόγο της μεγάλης δημοτικότητας του Φάλουν Γκονγκ και του οτι η ομάδα αυτή δεν είχει διαπράξει κάποιο έγκλημα. Το Γραφείο Δημόσιας Ασφάλειας ερεύνησε τρεις φορές την ομάδα μη βρήσκοντας καμία παράνομη συμπεριφορά.
Η λύση του Κόμματος; Να δαιμονοποιήσει την ομάδα με εκστρατείες διασυρμού στα κρατικά μέσα ενημέρωσης και μέσω δημόσιων σχέσεων στο εξωτερικό. Αυτό εξυπηρέτησε επίσης έναν δεύτερο σκοπό: να εκτρέψει την προσοχή των ανθρώπων από τα πολύ πραγματικά και πιεστικά κοινωνικά προβλήματα, για να μην αναφέρουμε την κρατική διαφθορά, τα οποία σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις απειλούν να διασπάσουν το έθνος.
Έχει δημιουργηθεί σύγχυση από τους τόσο-συχνά- επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς των οργάνων του Κόμματος ότι το Φάλουν Γκονγκ είναι καταστροφικό, ποταπό και επικίνδυνο. Έτσι θα πρέπει να επισημανθούν τρία σημεία.
Κατ ‘αρχάς, οι περισσότεροι από όλους τους ισχυρισμούς δυσφήμισης για το Φάλουν Γκονγκ έγιναν από το Κόμμα μόνο μετά από την απόφαση να εκδιωχτεί η ομάδα.
Δεύτερον, οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι που έχουν προσπαθήσει να ερευνήσουν αυτούς τους ισχυρισμούς έχουν παρενοχληθεί, απειληθεί, ακόμα και συλληφθεί – όταν κατόρθωσαν να πάρουν συνέντευξη από τις πηγές, αποδείχθηκε ότι οι ισχυρισμοί του Κόμματος είναι ψευδείς, αν όχι ολοκληρωτικά κατασκευασμένοι.
Τρίτον, γιατί οι ίδιοι ισχυρισμοί δεν έχουν γίνει σε οποιαδήποτε από τις άλλες 70-και πάνω μη-κομμουνιστικές χώρες όπου το Φάλουν Γκονγκ ασκείται ανοιχτά; Στην Ταϊβάν, μια δημοκρατική χώρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν κάνει το Φάλουν Γκονγκ μέρος της καθημερινής τους ζωής, όμως μόνο έπαινοι και βραβεία παρέχονται στον δρόμο του Φάλουν Γκονγκ.
Τότε ποιο είναι το πραγματικό ζήτημα; Οι δρακόντειες καταπατήσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων που διαπράττονται από τις Κινεζικές κομμουνιστικές αρχές ενάντια στους απολιτικούς, ειρηνικούς, νόμιμους πολίτες.
Οι αρχές του Πεκίνου θέλουν να αναρωτηθείτε για το ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, παρά για αυτά που γίνονται σε αυτούς.