Εξαπολύοντας τον τρόμο

Ξεκίνησε τα μεσάνυχτα στις 20 Ιουλίου του 1999

Σε ολόκληρη την Κίνα κάτω από ένα πέπλο σκότους, η αστυνομία άρχισε να σέρνει ανθρώπους από τα κρεβάτια τους. Πολλοί οδηγούνταν σε κέντρα κράτησης και φυλακές, άλλοι ξυλοκοπούνταν μέχρι θανάτου, και άλλοι βασανίστηκαν.

Η αστυνομία ενήργησε με οδηγίες, από τον επικεφαλή του Κομμουνιστικού Κόμματος Τζιάνγκ Τζεμίν, ο οποίος διέταξε τη συντριβή της ομάδας. Πολλές αναφορές δηλώνουν πως ο Τζιάνγκ ζήλεψε και φοβήθηκε την δημοτικότητα της άσκησης επειδή οι ασκούμενοί της αριθμούσαν σε 100 εκατομμύρια, και έτσι ήθελε να κάνει επίδειξη δύναμης εξαπολύοντας μια δίωξη που στην ιστορία δεν έχει υπάρξει άλλη, σε αριθμό, έκταση, σιωπή και απανθρωπιά κάθε είδους προς τα θύματά της.

Δύο ημέρες αργότερα, στις 22 Ιουλίου, το Φάλουν Γκονγκ απαγορεύτηκε σε ολόκληρη τη χώρα, σηματοδοτώντας την επίσημη έναρξη μιας βίαιης εκστρατείας στην Κίνα που συνεχίζεται για περισσότερο από δύο δεκαετίες και στιγμάτισε δεκάδες εκατομμύρια απολιτικούς πολίτες ως εχθρούς του κράτους.

«Εξαλείψτε τους σε τρεις μήνες!»

Οι πρώτες συλλήψεις χιλιάδων ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ αποκάλυψαν ότι μερικοί ήταν υπάλληλοι της κεντρικής κυβέρνησης, της αστυνομίας και ακόμη και του στρατού. Η πρακτική προσέλκυσε ανθρώπους απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, από εργαζόμενους στο εργοστάσιο, μέχρι καθηγητές πανεπιστημίων και μέλη της οικογένειας των στελεχών του Πολιτικού Γραφείου.

Ο Τζιάνγκ Τζεμίν, ως επικεφαλής ενός αθεϊστικού, κομμουνιστικού, ολοκληρωτικού καθεστώτος, είχε πολύ φόβο για την δημοτικότητα, την ταχεία ανάπτυξη, το μεγάλο αριθμό ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ, την δύναμη της διδασκαλίας και την αποκατάσταση της πνευματικής ζωής και του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού στην κοινωνία. Αυτό ακριβώς το κομμουνιστικό κόμμα προσπαθούσε να καταστρέψει για δεκαετίες.

Συκοφαντήστε τους. Πτωχεύστε τους. Και καταστρέψτε τους!

Τζιάν τζεμίν

Μετά από διαπραγματεύσεις με το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος, η πλειοψηφία των οποίων ήταν αντίθετη με την καταστολή του Φάλουν Γκονγκ, ο Τζιάνγκ χαρακτήρισε την άσκηση ως απειλή για το Κόμμα και είπε ότι θα ήταν μια διεθνής απώλεια αν το Φάλουν Γκονγκ δεν συντριφτεί αμέσως. Ζηλεύοντας τη δημοτικότητα του Φάλουν Γκονγκ, διέταξε την εξάλειψη της άσκησης μέσα σε 3 μήνες, χρησιμοποιώντας όλα τα απαραίτητα μέσα.

Το τύπου Γκεστάμπο «Γραφείο 6-10»

Το Γραφείο 6-10 είναι η εξωδικαστική αστυνομική ομάδα που είναι υπεύθυνη για την εκτέλεση της αποστολής της εξάλειψης του Φάλουν Γκονγκ.

Δεν υπάρχει νομοθεσία για την ίδρυση του Γραφείου 6-10 μετά την ημερομηνία δημιουργίας του στις 10 Ιουνίου 1999, ούτε υπάρχουν νόμοι που να ορίζουν τις εξουσίες του. Αντ’ αυτού, καθιερώθηκε από τον Τζιάνγκ και το ανακοίνωσε στην ομιλία του σε ελίτ στελέχη ένα μήνα πριν την επίσημη απαγόρευση του Φάλουν Γκονγκ. Οι εντολές του Τζιάνγκ για το νέο γραφείο: «Να οργανώσετε αμέσως δυνάμεις», «να διαμορφώσετε στρατηγικές μάχης» και «να είστε πλήρως προετοιμασμένοι για το έργο της διάλυσης του [Φάλουν Γκονγκ]».

Αντίγραφα της ομιλίας του Τζιάνγκ σχετικά με το γραφείο 6-10 κυκλοφόρησαν αμέσως σε κάθε επίπεδο της γραφειοκρατίας της Κίνας, λέγοντας σε στελέχη ότι «πρέπει να συνεργαστούν» στενά με το 6-10 και τα τμήματά του. Βοηθούμενος απ’ το γεγονός ότι όλοι οι Κινέζοι δικαστές ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Τζιάνγκ έθεσε ουσιαστικά την υπηρεσία πάνω απ’ το νόμο.

Το Γραφείο 6-10 είχε σχεδόν απεριόριστες εξουσίες. Ο τεράστιος μηχανισμός ασφαλείας της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας και των αξιωματικών των μυστικών υπηρεσιών, έπρεπε να υπακούουν ανά πάσα στιγμή στις διαταγές του Γραφείου 6-10. Από τις μεγαλύτερες εταιρίες μέχρι τις μικρότερες επιχειρήσεις της γειτονιάς, το προσωπικό του 6-10 ήταν εξουσιοδοτημένο να υπαγορεύει εντολές σε κάθε προσπάθεια που αποσκοπούσε στην φυλάκιση των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ.

Επιπλέον, ο Τζιάνγκ έδωσε εντολές στο Γραφείο 6-10 να χρησιμοποιήσει «όλα τ’ απαραίτητα μέσα», μια εντολή που οδήγησε σε σύντομο χρονικό διάστημα το Γραφείο 6-10 να γίνει γνωστό για τη χρήση ακραίων βασανιστηρίων.

Αστυνομικές επιδρομές, λεηλάτηση σπιτιών, απαγωγή και φυλάκιση

Τον Ιούλιο του 1999, όταν το ΚΚΚ ξεκίνησε την εκστρατεία κατά του Φάλουν Γκονγκ, επέστρεψαν οι σκοτεινές ημέρες της Πολιτιστικής Επανάστασης.

Η αστυνομία λεηλάτησε σπίτια, κατάσχεσε πολύτιμα κοσμήματα, κατέστρεψε υλικά του Φάλουν Γκονγκ και έκλεισε ανθρώπους σε κέντρα κράτησης ή στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας

Φορτηγά κυκλοφορούσαν στους δρόμους με ηχεία μέσω των οποίων οι καταγγελίες για το Φάλουν Γκονγκ ηχούσαν στον αέρα. Μια εφημερίδα του Χονγκ Κονγκ ανέφερε ότι 50.000 άτομα κρατήθηκαν κατά την πρώτη εβδομάδα της καταστολής. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ συλλέχθησαν και κρατήθηκαν σε γήπεδα επειδή το πλήθος των κρατουμένων δεν μπορούσε να χωρέσει στα κέντρα κράτησης και στις φυλακές της Κίνας.

Το κάψιμο των βιβλίων του Φάλουν Γκονγκ σε όλη την χώρα φέρνουν μνήμες της Πολιτιστικής Επανάστασης

Σύμφωνα με εντολή της ηγεσίας του ΚΚΚ, οι τοπικές αρχές σε ολόκληρη τη χώρα, πραγματοποίησαν μια ολοκληρωμένη προσπάθεια να εξαλείψουν τα βιβλία του Φάλουν Γκονγκ και άλλα διαφημιστικά υλικά. Αναζητώντας βιβλιοπωλεία, πωλητές, καταστήματα πολυμέσων, φωτοτυπικά και εκτυπωτικά καταστήματα, τιμωρώντας τους για την κατοχή ή τη διανομή οποιουδήποτε από αυτά τα υλικά.

Σε μόλις τρεις μήνες, οι κινεζικές αρχές κατέσχεσαν, έκαψαν και κατέστρεψαν δεκάδες εκατομμύρια βιβλία του Φάλουν Γκονγκ, βιντεοκασέτες, κασέτες ήχου και άλλα σχετικά υλικά σε όλη τη χώρα.

Η καταστροφή των δημοσιεύσεων του Φάλουν Γκονγκ έστειλε μήνυμα στον κινεζικό λαό σχετικά με τη σοβαρότητα του καθεστώτος με την εκστρατεία. Αυτός ο τύπος δημόσιας έκθεσης, λειτούργησε αρνητικά στα μάτια πολλών ανθρώπων που φοβήθηκαν την ιδέα αναβίωσης της φρίκης της Πολιτιστικής Επανάστασης.

Η μαζική καταστροφή των βιβλίων του Φάλουν Γκονγκ, κατέστησε σαφές στους διανοούμενους, πως το καθεστώς επεδίωκε να καταστρέψει οποιαδήποτε στοιχεία μπορούσαν εύκολα να διαψεύσουν τις κατασκευασμένες και διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις που προωθούσε εναντίον του Φάλουν Γκονγκ, διότι ήθελαν να κυριαρχήσει η προπαγάνδα μίσους στα κρατικά μέσα ενημέρωσης. Δυστυχώς, αυτό ήταν αποτελεσματικό. Καθώς το κοινό δεν είχε πρόσβαση στα βιβλία του Φάλουν Γκονγκ, οι κεντρικές υπηρεσίες προπαγάνδας και τα ΜΜΕ, προχώρησαν στην παραποίηση των διδασκαλιών του Φάλουν Γκονγκ διαδίνοντας φήμες πως «οι ασκούμενοι παρακινούνται να αυτοκτονήσουν ή να σκοτώσουν άλλους για να πάνε στον παράδεισο» κ.α ώστε να δικαιολογήσουν την εκστρατεία εναντίον τους. Το κοινό ευάλωτο χωρίς πληροφόρηση, το πίστεψε και το πιστεύει μέχρι σήμερα (αν δεν έχει ακούσει την αλήθεια απο κάποιον)

Η μυστική συνέντευξη τύπου με τα δυτικά ΜΜΕ αποδεικνύεται θανάσιμη

Οκτώβριος 1999 • Η εκστρατεία δίωξης βρίσκεται στον τρίτο μήνα.

Χωρίς κανάλια για να μπορούν να μιλήσουν προς τα έξω, και μ’ ένα όλο και πιο βάναυσο περιβάλλον να τους περικλείει, οι Κινέζοι ασκούμενοι κανόνισαν κρυφά, μια συνέντευξη τύπου στο Πεκίνο, καλώντας δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δημοσιογράφοι από το Reuters, το Associated Press και οι New York Times προσκαλέστηκαν.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ αποκάλυψαν στα μέσα ενημέρωσης το τι υποφέρουν από τις διώξεις και εξήγησαν ότι απλά ήθελαν ένα περιβάλλον να ασκούν ελεύθερα την πίστη τους.

Οι φωτογραφίες της συνέντευξης Τύπου, μπήκαν πρωτοσελίδο στην εφημερίδα New York Times ακριβώς την επόμενη ημέρα .

Δύο από τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ που παρευρίσκονταν στο συνέδριο, βασανίστηκαν μέχρι θανάτου υπό κράτηση.

Οι κινεζικές αρχές παρενόχλησαν τους ξένους δημοσιογράφους που κάλυψαν την καταστολή του Φάλουν Γκονγκ.

Στους πέντε ξένους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν τη μυστική συνέντευξη Τύπου, τους κατασχέθηκαν τα διαπιστευτήριά τους από τις κινεζικές αρχές δημόσιας ασφάλειας. Την επόμενη εβδομάδα, το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε αυτούς τους δημοσιογράφους για να τους προειδοποιήσουν. Σ’ έναν απ’ αυτούς τους δημοσιογράφους εξέδωσαν μια πολύ σοβαρή προειδοποίηση που περιγράφηκε ως «λίγο πριν από την απέλαση».

Τα μέλη μας έχουν παρακολουθηθεί, κρατηθεί, ανακριθεί και απειληθεί. Οι δημοσιογράφοι είχαν παρεμβάσεις σε δορυφορικές εκπομπές και καθυστερήσεις στις αποστολές βίντεο. Σε ορισμένα μέλη τα δελτία τύπου και οι άδειες διαμονής τους κατασχέθηκαν αδιακρίτως και μερικοί απειλήθηκαν με περαιτέρω σοβαρότερες ενέργειες.

Η επιστολή διαμαρτυρίας της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών της Κίνας προς το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών, 10 Νοεμβρίου του 1999

Η στημένη δίκη: 18 χρόνια φυλάκισης επειδή ασκεί Φάλουν Γκονγκ

26 Δεκεμβρίου 1999 • Προφανώς προγραμματισμένο, έτσι ώστε τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης να είναι απίθανο να το καταλάβουν, την επομένη των Χριστουγέννων, η κινεζική κυβέρνηση διεξήγαγε μια στημένη δίκη καταδικάζοντας τέσσερις προεξέχοντες ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ από επτά έως δεκαοχτώ χρόνια φυλάκισης.

Κινέζοι αξιωματούχοι εμπόδισαν τα ξένα μέσα ενημέρωσης από το να αναφερθούν στην δίκη και δεν απεστάλησαν περαιτέρω λεπτομέρειες επειδή το ΚΚΚ δεν ήθελα τα δυτικά ΜΜΕ να καλύψουν το γεγονός. Η δίκη μεταδόθηκε σε όλη την Κίνα στέλνοντας ένα ισχυρό μήνυμα στο να αποθαρρύνει το κοινό από το να συνεχίσει να ασκεί το Φάλουν Γκονγκ.

Οι παρατηρητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Human Rights Watch) καταδίκασαν τις σκληρές ποινές. «Αυτά τα μέλη του Φάλουν Γκονγκ δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουν συλληφθεί, πολύ λιγότερο να δεχτούν τόσο βαριά ποινή.»

Βασανιστήρια και θάνατοι υπό κράτηση

25η Οκτωβρίου 1999 • Ο θάνατος του 17χρονου Τσεν Γινγκ είναι η πρώτη επιβεβαιωμένη αναφορά ασκούμενου του Φάλουν Γκονγκ που πέθανε υπό κράτηση.

Τους επόμενους μήνες, ακολούθησαν περισσότερες αναφορές και πολλές λεπτομέρειες σχετικά με τα βασανιστήρια και την κακοποίηση υπο κράτηση.

Λόγω της δυσκολίας και του κινδύνου που συνεπάγεται η συλλογή λεπτομερειών σχετικά με τους θανάτους υπό κράτηση και την διαβίβαση στοιχείων σε εργαζόμενους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκτός της Κίνας, μια υπόθεση δημοσιεύονταν εβδομάδες ή μήνες μετά το γεγονός.

Μέχρι τα μέσα του 2000, ωστόσο, αυτό το μοτίβο ήταν προφανές: οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ βασανίστηκαν επανειλημμένα σε εγκαταστάσεις κράτησης σε όλη την Κίνα και σε πολλές περιπτώσεις οι άνθρωποι πέθαναν από τα βασανιστήρια. Επιπλέον, η ελευθερία στο να «χρησιμοποιηθούν όλα τα απαραίτητα μέσα» για να αναγκάσουν τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ να παραιτηθούν από την πίστη τους είχε ως αποτέλεσμα εκτεταμένες φρικαλεότητες.

Μια ημέρα πριν πεθάνει η Chen Zixiu, οι απαγωγείς, της ζήτησαν και πάλι να παραιτηθεί από την πίστη της στο Φάλουν Ντάφα. Σχεδόν αναίσθητη, αφού είχε χτυπήθηκε επανειλημμένα με ηλεκτροφόρο γκλοπ, η 58χρονη κούνησε πεισματικά το κεφάλι της.

Εξοργισμένοι, οι τοπικοί αξιωματούχοι διέταξαν την κυρία Chen να τρέξει ξυπόλητη στο χιόνι. Δύο μέρες βασανιστηρίων είχε σαν αποτέλεσμα τα πόδια της να μελανιάσουν και τα κοντά μαύρα μαλλιά της να γεμίσουν με πύον και αίμα, δήλωσαν οι συμφοιτητές και άλλοι φυλακισμένοι που είδαν το περιστατικό. Σύρθηκε εώς έξω, έκανε εμετό και κατέρρευσε. Δεν ανέκτησε ποτέ τις αισθήσεις της ​​και πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου.

Wall Street Journal: Μια θανατηφόρα άσκηση, 20 Απριλίου 2000

Κατά τη διάρκεια του 2000, ο Ian Johnson της Wall Street Journal δημοσίευσε μια πρωτοποριακή σειρά άρθρων που περιγράφουν λεπτομερώς την επιδείνωση της βίας του κινέζικου καθεστώτος απέναντι στους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και πως οι οδηγίες για την εκστρατεία ήρθαν απευθείας από το Πεκίνο.

Ο κ. Johnson κέρδισε το βραβείο Pulitzer το 2001 για αυτή τη σειρά του Φάλουν Γκονγκ, αναφέροντας ότι αξιωματούχοι στην Κίνα είχαν λάβει ρητές εντολές να βασανίσουν και να σακατέψουν τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ που δεν εγκατέλειπαν τις πεποιθήσεις τους.

Ένα χρόνο μετά τα άρθρα του Johnson, η Washington Post δημοσίευσε ένα άρθρο που περιγράφει λεπτομερώς πώς οι τοπικοί αξιωματούχοι είχαν λάβει ρητές εντολές να βασανίσουν και να σακατέψουν τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ που δεν εγκατέλειπαν τις πεποιθήσεις τους.

Μετά από ενάμιση χρόνο αποτυχίας στην καταστολή του κινήματος, η κυβέρνηση για πρώτη φορά φέτος καθιέρωσε τη συστηματική χρήση βίας εναντίον της ομάδας, έστεισε ένα δίκτυο πλύσης εγκεφάλου και ξεκίνησε μια επίπονη προσπάθεια να εξαλείψει τους ακόλουθους απο γειτονιά σε γειτονιά και από χώρο εργασίας σε χώρο εργασίας.

The Washington Post: Τα βασανιστήρια για να σπάσουν το Φάλουν Γκονγκ, Αύγουστος 2001

Η τελευταία ελπίδα των ασκούμενων: Πλατεία Τιανανμέν

Ιανουάριος 2000 • Επί μήνες, τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν διαποτιστεί με κατασκευασμένες αναφορές που διαβάλλουν το Φάλουν Γκονγκ.

Οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ εκδιώκονται από το πανεπιστήμιο και απολύονται από την εργασία τους. Τα σπίτια τους λεηλατούνται κατά βούληση από την αστυνομία και όποιος ασκεί την πρακτική αντιμετωπίζει την πραγματική απειλή να απαχθεί ανά πάσα στιγμή.

Πολλοί θα αποσταλλούν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας χωρίς δίκη.

Όλα τα επίσημοι τρόποι για εκκλήσεις προς την κυβέρνηση είναι κλειστοί.

Έτσι λοιπόν, χωρίς άλλη λύση, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ αρχίζουν να κάνουν δημόσιες εκκλήσεις στην πλατεία Τιενανμέν.

Αρχικά, οι διαδηλώσεις είναι μικρές και μόνο περιστασιακές, αλλά σύντομα οι άνθρωποι συρρέουν στο Πεκίνο από όλες τις γωνιές της Κίνας για να μπουν στην πλατεία, κρατούν πανό με τις βασικές αρχές του Φάλουν Γκονγκ – Αλήθεια, Καλοσύνη και Ανεκτικότητα – και διακηρύσσουν την αθωότητά τους.

«Τα μέλη του Φάλουν Γκονγκ δεν είναι διαδηλωτές», σημειώνει το Reuters στην έκθεσή του σχετικά με τους Κινέζους ασκούμενους που απευθύνονται στις αρχές. «Στις 29 Οκτωβρίου δεκάδες μέλη κλιμάκωσαν την πολιτική ανυπακοή τους καθισμένοι στη θέση του λωτού στην πλατεία και παραμένοντας στοϊκά σιωπηλοί, καθώς η αστυνομία  τους κλωτσούσε, τους χτύπαγε και τους έσερνε από τα μαλλιά μέσα στα βαν».

«Δεν μισούμε τους ανθρώπους που μας χτυπούν. Καταλαβαίνουμε ότι τους έχουν πει πάρα πολλά ψέματα. Δεν γνωρίζουν την αλήθεια για εμάς», εξήγησε ένας ασκούμενος.

Παρά την αστυνομία δημόσιας ασφάλειας, την ένοπλη αστυνομία και την μυστική αστυνομία να είναι παντού στην πλατεία, οι ασκούμενοι συνέχισαν να έρχονται και να εκθέτουν ακούραστα τα ψέματα του ΚΚΚ στο κοινό.

Στις 4 Φεβρουαρίου του 2000 στην κινεζική παραμονή της Πρωτοχρονιάς, μια ομάδα ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ μόλις είχαν αρχίσει να κάνουν το διαλογισμό στην πλατεία Τιενανμέν όταν «η αστυνομία έσπευσε αμέσως στους διαδηλωτές και έτρεξε προς αυτούς από όλες τις γωνίες της πλατείας, τους κλώτσησαν, τους γροθοκόπησαν και τους έσυραν απο τα πόδια, τους έβαλαν σε φορτηγάκια και τους έδιωξαν», ανέφερε η AFP στις 5 Φεβρουαρίου 2000. «Η κινεζική αστυνομία συνέλαβε εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες ασκούμενους », ανέφερε η έκθεση.

Το υπέρογκο κόστος της τυραννίας

Το 2001, μια έκθεση του Τμήματος Δημόσιας Ασφάλειας του Κόμματος έδειξε ότι, για την πλατεία Τιενανμέν, η δαπάνη της σύλληψης ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ ήταν εώς 2,5 εκατομμύρια γιουάν ημερησίως, δηλαδή ανέρχεται σχεδόν σε 910 εκατομμύρια γιουάν ετησίως.

Σε ολόκληρη τη χώρα, από πόλεις έως απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές, από αστυνομικούς σε τμήματα και τμήματα δημόσιας ασφάλειας έως το προσωπικό σε όλα τα υποκαταστήματα του γραφείου 6-10, ο Τζιάνγκ Τζεμίν απασχολούσε τουλάχιστον μερικά εκατομμύρια ανθρώπους για να διώξουν το Φάλουν Γκονγκ.

Το κόστος μόνο στους μισθούς υπερβαίνει κατά πάσα πιθανότητα εκατό δισεκατομμύρια γιουάν ετησίως.

Οι οικονομικοί πόροι που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του Φάλουν Γκονγκ έχουν υπερβεί τις δαπάνες ενός πολέμου.

Διευθυντής της Διεύθυνσης Δικαιοσύνης της επαρχίας Liaoning, κατά τη διάρκεια διάσκεψης στο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Masanjia

Επιπλέον, ο Τζιάνγκ δαπάνησε τεράστια ποσά για να επεκτείνει τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, να δημιουργήσει κέντρα πλύσης εγκεφάλου και συστήματα επιτήρησης. Χρησιμοποίησε επίσης χρηματικά κίνητρα για να ενθαρρύνει μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να συμμετάσχουν στην δίωξη του Φάλουν Γκονγκ. Σε πολλές περιοχές, το βραβείο για τη σύλληψη ενός ασκούμενου του Φάλουν Γκονγκ ήταν αρκετές χιλιάδες και ακόμη δέκα χιλιάδες γιουάν.

Η προπαγάνδα αποτυγχάνει. Η γνώμη του κοινού για το Φάλουν Γκονγκ δεν έχει αλλάξει

Μετά από σχεδόν 18 μήνες εκστρατείας του ΚΚΚ, το κινεζικό κοινό συνέχισε να εκφράζει την περιφρόνησή του για την καταστολή των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ από τον Τζιανγκ. Και η εκστρατεία για τη μεταστροφή της κοινής γνώμης ενάντια στο Φάλουν Γκονγκ φαινόταν ότι προοριζόταν σε αποτυχία.

Η απογοήτευση της ηγεσίας του Κ.Κ.Κ. για την αποτυχία τους να διαλύσουν γρήγορα και διεξοδικά το Φάλουν Γκονγκ ήταν εμφανής στην κάλυψη των μέσων ενημέρωσης. Μέχρι το 2001, σε αντίθεση με τις προηγούμενες δηλώσεις της κινεζικής κυβέρνησης, ο πόλεμος κατά του Φάλουν Γκονγκ δεν είχε ακόμη κερδιθεί και οι «μάζες» θα έπρεπε να αναγκαστούν να καταλάβουν την «αγριότητα της μάχης μας με το Φάλουν Γκονγκ».

Και έτσι, ο Τζιάνγκ και οι φίλοι του κατέστρωσαν ένα σχέδιο …

Η απάτη της «αυτόπυρπόλησης» στρέφει την παλίρροια

 23 Ιανουαρίου 2001 • Είναι η Παραμονή της Κινέζικης Πρωτοχρονιάς, και μάλιστα η παραμονή της νέας χιλιετίας. Πέντε άτομα φέρονται να αυτοπυρπολήθηκαν στην πλατεία Τιενανμέν. Μέσα σε λίγες ώρες, οι κινεζικές αρχές πλημμύρισαν τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης με τρομερές φωτογραφίες του γεγονότος, υποστηρίζοντας ότι αυτοί που αυτοπυρπολήθηκαν ήταν ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ.

Μέρες αργότερα, ένα άρθρο της Washington Post αποκάλυψε ότι τουλάχιστον οι δύο από αυτούς που αυτοπυρπολήθηκαν δεν τους είχαν δει ποτέ να ασκούν Φάλουν Γκονγκ και άλλα αποδεικτικά στοιχεία που αποκαλύφθηκαν τις επόμενες εβδομάδες αποκάλυψαν ότι το περιστατικό ήταν στημένο.

Το καθεστώς επισημαίνει ένα υποτιθέμενο περιστατικό αυτοπυρπόλησης στην πλατεία Τιενανμέν στις 23 Ιανουαρίου 2001 ως απόδειξη για να συκοφαντήσει το Φάλουν Γκονγκ. Ωστόσο, έχουμε στα χέρια μας βίντεο αυτού του περιστατικού το οποίο κατά την άποψή μας αποδεικνύει ότι το γεγονός αυτό σκηνοθετήθηκε από την κυβέρνηση.

Επίσημη δήλωση στα Ηνωμένα Έθνη από το Γραφείο IED, ΗΠΑ

Εντούτοις, στην Κίνα, όπου τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν διαποτισμένα με προγράμματα που κατηγορούσαν τις διδασκαλίες του Φάλουν Γκονγκ ότι αυτές προκάλεσαν την τραγωδία, το περιστατικό έγινε βασικό εργαλείο για τις κινεζικές αρχές να στρέψουν την κοινή γνώμη ενάντια στο Φάλουν Γκονγκ.

Μέσα σε ένα μήνα, οι αρχές εξέδωσαν και άρχισαν να μοιράζουν φανταχτερά  φυλλάδια τα οποία περιελάμβαναν έγχρωμες φωτογραφίες των καμένων σωμάτων. Και ένα νέο κύμα προπαγανδιστικών προσπαθειών διαπότισε τα νέα, τα τηλεοπτικά προγράμματα, τα σχολεία και τους χώρους εργασίας. Θα μπορούσατε να δείτε μια αναφορά του γεγονότος παντού και συνεχώς.

Περίπου οκτώ εκατομμύρια φοιτητές απ ‘όλο το έθνος εντάχθηκαν στις προπαγανδιστικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες χρησιμοποιώντας εκθέματα στα παράθυρα, αφίσες, φυλλάδια, βίντεο και για να καταγγείλουν το Φάλουν Γκονγκ. Μαθήματα κατά του Φάλουν Γκονγκ είχαν προγραμματιστεί στα σχολεία και 12 εκατομμύρια νέοι σε όλη την Κίνα καταγγέλλουν το Φάλουν Γκονγκ εγγράφως.

Η ατελείωτη προπαγανδιστική κάλυψη αυτού του περιστατικού  της «αυτοπυρπόλησης» μετέτρεψε το ευρύ κοινό από το να συμπαθεί το Φάλουν Γκονγκ στο να δέχτεται την καταστολή με αδιαφορία. Οι περιπτώσεις μίσους ενάντια στο Φάλουν Γκονγκ αυξήθηκαν σημαντικά και το καθεστώς του Τζιάνγκ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να εντείνει τις διώξεις.

Σύμφωνα με ελλιπή στατιστικά στοιχεία, κατά τη διάρκεια των πρώτων δεκαοκτώ μηνών της δίωξης, 173 ασκούμενοι διώχθηκαν μέχρι θανάτου. Μετά το περιστατικό «αυτοπυρπόλησης», ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε κατακόρυφα στα 869 τους επόμενους τριάντα έξι μήνες.

Διαβάστε επίσης: Βίαιη καταστολή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων